Op deze pagina vind je mijn blogs. Ik schrijf over de dingen die mij bezig houden in het leven. De leuke, gezellige, onzinnige dingen, maar ook persoonlijke en lastige dingen. Ik houd van diepgang, reflectie, persoonlijke ontwikkeling en tracht zoveel mogelijk te genieten van het leven.
Ik neem je in mijn blogs mee in mijn gedachtegang, m’n kijk op mijn leven en mijn leven in het algemeen. Je krijgt een kijkje in mijn verleden, heden en toekomst. Mijn uitdagingen, successen, teleurstellingen, verlangens en angsten.
Lees gezellig mee en mocht je willen reageren: laat gerust een reactie achter onderaan de blog, via Facebook, Instagram, Whatsapp of spreek me gezellig persoonlijk aan!
Laatst hoorde ik van afstand een gesprek aan tussen twee sociaal werkers. Beiden zijn een aantal maanden uit de roulatie geweest vanwege diverse lichamelijke en mentale klachten. Langzaamaan gaat het de goede kant op met beiden en inmiddels zijn ze allebei weer heel langzaam aan het re-integreren op de werkvloer.
De liefde van een moeder voor haar zoon is groot. Als moeder van een zoon weet ik dat en voel ik dat.
Een moeder gaat ver als het gaat om de bescherming van haar zoon. Ook als hij een groot gevaar voor haar vormt.
Dit kan jij niet! Je bent niet goed genoeg! Waarom zou je eraan beginnen, want zoveel anderen doen het ook al? Deze angst zal ik nooit overwinnen! Ze is nu vast boos op mij! Waarom zouden ze iets van jou aannemen? Jij hebt het in je leven lekker voor elkaar gehad zeg! Anderen zullen wel denken. Het lukt je toch niet. Misschien moet ik maar niet gaan, want ze vinden me vast niet aardig. Laat ik mijn mond maar houden, want ik weet niet of het wel klopt en dan vinden ze me straks raar.
Welkom in mijn hoofd!
Shiva kwam vanuit haar land van herkomst naar Nederland naar haar man om hier samen verder te gaan. Toen ze in Nederland aangekomen was mocht ze van haar man niet meer uit huis en werd ze geslagen op het moment dat ze niet goed genoeg deed wat haar man van haar verwachtte. Op een goed moment is het haar gelukt om het huis uit te vluchten en is naar de politie gegaan. Via Veilig Thuis is Shiva in de vrouwenopvang geplaatst.
Claudia is getrouwd en heeft twee kinderen. Haar man heeft een drankprobleem. De sfeer thuis is vaak grimmig en onvoorspelbaar. Claudia krijgt regelmatig scheldkanonades naar haar hoofd over alles wat zij niet goed doet en wat voor dom wijf ze wel niet is. Claudia wil graag scheiden maar durft niet. Ze houdt van hem en wil niets liever dan samen met hem verder. Als zij veranderd komt het vast goed.
Nieuwsgierig als ik ben opende ik het artikel “Na deze 36 vragen ben je smoorverliefd.” van de Happinez en stuurde ‘m voor de grap door naar mijn partner.
“Tas? Als je weer eens een blog zou schrijven, waar zou deze dan over gaan?”
Het is alweer de dag voor kerst…Kerst 2017. December is voor mij altijd een maand die bol staat van de (zelf)reflectie. Geregeld komen er in mijn gedachten gebeurtenissen voorbij die mij dit jaar (of eerder) zijn voorgevallen zowel positief als negatief. Ik ben van nature al een heel gevoelig en sentimenteel iemand, maar in deze periode is het nog een klein beetje meer.
Jouw laatste weken zijn nu aangebroken.
De tijd van gekleurde bladeren.
De afgelopen weken staat het nieuws bol van dames die slachtoffer zijn van seksuele intimidatie of zelfs seksueel geweld. Dames die, vaak na heel lang stilzwijgen, zichzelf laten horen en hun verhaal durven delen om zo openheid te creëren. Het is een onderwerp wat mij aardig bezighoudt op het moment.
Waar de zon m’n hart verwarmde. Voelt het in het donker weer leeg.
Van hoofd naar hart is mijn missie.
Gisterochtend kwam het bericht binnen dat een van onze gewaardeerde collega’s en later vrijwilligster, afgelopen weekend onverwacht is overleden aan een hartstilstand. Deze mevrouw heeft 25 jaar als maatschappelijk werkster binnen de organisatie gewerkt en is, na haar pensioen, als vrijwilligster gebleven in een van onze opvanghuizen. Ze is 67 jaar geworden.
Gisteren heb ik bij een aantal vrouwen uit “De kring der wijze vrouwen” een nogal persoonlijke vraag gedeponeerd. Naar aanleiding van deze vraag zei een van de wijze vrouwen goedbedoeld tegen mij: “Ik heb het idee dat je meer moet gaan genieten van jou en alles.”
Bij gebrek aan inspiratie vroeg ik bij mij thuis rond wie een idee had waar ik een blog over zou kunnen schrijven. In een keer kwam daar: de liefde!
Er zijn momenten waarop je je als moeder ineens realiseert dat je, ooit kleine afhankelijke, dochters in hele wijze mooie vrouwen aan het veranderen zijn. Ik had deze week zo’n moment.
Al een paar weken ben ik voor mezelf aan het bedenken waarover ik zou willen schrijven. Er gebeurt genoeg in mijn leven de laatste tijd, maar op een of andere manier kan ik niet de juiste woorden en de juiste toon vinden om het op de juiste manier op te schrijven. Dan schrijf ik uiteindelijk dus liever even niets. Tot net…
Hoe ga je om met een situatie die je niet begrijpt?
Hoe ga je om met een situatie waarbij het lijkt dat anderen je niet begrijpen?
Hoe...
Het was toen, in 2013, dat ik dit boek (tijdens een van mijn vele pogingen om een boek te vinden waarmee ik mezelf kon “fixen” of “genezen”) vond en een begin vormde van de reis naar en het omarmen van mijn eigen ik.
Terwijl ik nietsvermoedend mijn vaatwasser aan het inruimen was, voelde ik ineens een tromgeroffel op mijn billen. Zucht…
Inmiddels is dit mijn achtste blog en voor mij een mooi moment om even de balans op te maken. Ik heb mezelf de afgelopen zeven blogs diverse keren afgevraagd of ik nou door zal gaan met bloggen of dat ik misschien beter kan stoppen. Ik heb heel vaak gedacht om ermee te stoppen.
De zon staat hoog in de lucht en dan is er maar één plek waar ik wil zijn. Ik parkeer mijn blauw paarse barrel op de parkeerplaats en loop naar ‘mijn’ plek. Het terras van het restaurant zit vol en ik loop voorbij een mevrouw die, in haar rode string, schaamteloos op haar buik ligt te zonnen.
De maand maart is voorbij en dat betekent dus ook mijn uitdaging om een maand niet negatief te zijn, te denk en te doen.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nooit negatief ben geweest in de maand maart. Sterker nog, na de tweede week was ik me er ook veel minder van bewust en vergat ik zo nu en dan dat ik ermee bezig was.
Terwijl ik dit typ vraag ik mezelf af of ik dit eigenlijk wel moet delen, omdat het een aardig kwetsbaar stukje van mezelf is. Dit stukje van mezelf staat mij in deze fase van mijn leven soms aardig in de weg.
Zoals ik op Facebook had aangekondigd doe ik vanaf 1 maart mee met schrijver Marnix Pauwels om een Maand Niet Negatief te zijn. De reden waarom ik meedoe is, omdat ik het een uitdaging vind om bewuster te worden van hoe mijn houding is, hoe ik reageer en hoe ik denk. Dit geldt in de richting van anderen, maar vooral ook in de richting van mezelf.
Ik heb een pittig einde van mijn werkdag gehad. Ik kreeg een onverwachte mededeling van een cliënt, die voor even aanvoelde als een klap in mijn gezicht en die mijn maag deed omdraaien. De hele rit naar huis zit ik in mijn hoofd en de spanning heeft zich een beetje vastgezet in mijn nek en schouders.
Het is inmiddels vijf jaar geleden dat zij de moed had om uit de relatie te stappen met de man die haar domineerde, mishandelde en intimideerde. Nog steeds laat hij haar en haar kinderen niet met rust. Sinds het verbreken van de relatie is ze gedwongen om buiten om haar heen te kijken, de voordeur gesloten te houden en de telefoon te laten rinkelen. Hij laat haar niet met rust. Haar leven is letterlijk beheerst door angst. Angst voor terreur en angst om de kinderen te verliezen.